Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Strzelcach Krajeńskich

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Strzelcach Kraj. w I Wydziale Cywilnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Słabuszewski

Ławnicy:

Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Herberg

po rozpoznaniu dnia 24 marca 2016 r. na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) S.A. w W. (KRS (...))

przeciwko: W. J. (PESEL (...))

o zapłatę 212,81 zł

I.  postępowanie co do należności głównej w kwocie 212,81 zł umarza,

II.  w pozostałej części powództwo oddala,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 84,83 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 747/15 upr

UZASADNIENIE

Powód – (...) S.A. z siedzibą w W. – wniósł w dniu 23 września 2015 r. pozew przeciwko W. J. o zapłatę kwoty 212,81 zł. Powód wniósł również o zasądzenie zwrotu kosztów sądowych w kwocie 30,00 złotych, zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 120,00 złotych oraz zasądzenie zwrotu innych kosztów w kwocie 0,38 złotych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż w dniu 21 grudnia 2013 r. zawarł z pozwanym W. J. umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych dla klienta indywidualnego oraz małego lub średniego przedsiębiorcy nr (...). Na dochodzoną kwotę składa się zaległa rata składki ubezpieczenia OC w wysokości 149,45 zł oraz odsetki ustawowe od tej raty składki od dnia 21 czerwca 2014 r., tj. dnia następnego po terminie płatności składki do dnia 21 września 2015 r., tj. do dnia poprzedzającego wniesienie powództwa w wysokości 63,36 zł (k. 3-7).

Pismem z dnia 14 grudnia 2015 r. powód cofnął powództwo o kwotę 212,81 zł z uwagi na to, iż pozwany w dniu 20 października 2015 r. zapłacił powodowi tą kwotę. W związku z cofnięciem powództwa powód wniósł o umorzenie postępowania w tym zakresie i wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda odsetek ustawowych liczonych od dnia wniesienia pozwu, tj. 22 września 2015 r. do do dnia zapłaty, tj. 20.10.2015 r. Powód wniósł również o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych (k. 13).

Pozwany W. J. nie zajął stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 21 grudnia 2013 r. pozwany W. J. zawarł z (...) S.A. z siedzibą w W. umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych dla klienta indywidualnego oraz małego lub średniego przedsiębiorcy nr (...). Przedmiotem umowy była odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym V. (...) o nr. rej. (...) w okresie trwania umowy ubezpieczenia wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu od dnia 21.12.2013 r. do dnia 20.12.2014 r. W ramach zawartej umowy powód zobowiązał się w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa spełnić określone w umowie świadczenie, tj. wypłacić odszkodowanie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a pozwany zobowiązał się zapłacić powodowi składkę. Po zawarciu umowy ubezpieczenia OC powód wystawił i wręczył pozwanemu polisę potwierdzającą zawarcie umowy i jej warunki, w związku z czym po stronie pozwanego powstał obowiązek uiszczania składek ubezpieczeniowych w wysokości, częściach i terminach wskazywanych w umowie, przez cały okres trwania odpowiedzialności ubezpieczyciela. Składka została określona na kwotę 414,00 złotych, płatna w dwóch ratach po 212,00 złotych. Data płatności pierwszej raty została ustalona na dzień 21.12.2013 r., natomiast drugiej na dzień 20.06.2014 r. Pierwsza rata i część drugiej raty została przez pozwanego uiszczona w dniu 13.08.2015 r. Pozwany wpłacił kwotę 274,55 złotych.

Dowód: potwierdzenie pokrycia ubezpieczeniowego k. 26-27

W dniu 17 września 2015 r. powód wezwał pozwanego do uiszczenia kwoty 212,81 zł wynikającej z zawartej umowy, tj. 149,45 zł tytułem należności głównej oraz 63,36 zł tytułem odsetek.

Dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty k. 14

Powód uiścił ww. kwotę w dniu 16 października 2015r.

Dowód: potwierdzenie pokrycia ubezpieczeniowego k. 26-27

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się niezasadne.

Sąd uznał za wiarygodny zebrany w sprawie materiał dowodowy.

Najistotniejsze dla rozstrzygnięcia były dowody z dokumentów. Co do dokumentów prywatnych stanowią one tylko dowód tego, że osoba, która je podpisała złożyła oświadczenie zawarte w ich treści (art. 245 k.p.c.). Moc dowodowa dokumentów urzędowych obejmuje zaś potwierdzenie tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone (art. 244 k.p.c.). Sąd uznał za wiarygodne wszystkie zebrane w sprawie dokumenty.

Sąd nie prowadził dalszego postępowania dowodowego z urzędu, gdyż przy rozpoznawaniu sprawy na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c. - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96 - OSNC 1997/6-7, poz. 76; uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 kwietnia 2000 r., III CKN 237/00 - OSNC 2000/10. poz. 190).

Zgodnie z art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Zgodnie z art. 355 § 1 k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne.

Art. 203 § 1 k.p.c. wskazuje, iż pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku.

W niniejszej sprawie termin rozprawy został wyznaczony na dzień 24.03.2016 r. Powód cofnął pozew co do dochodzonej należności w kwocie 212,81 zł w dniu 17.02.2015 r., czyli przed rozpoczęciem rozprawy. Cofnięcie pozwu było więc dopuszczalne, dlatego też Sąd na podstawie wyżej powołanego przepisu postępowanie co do należności głównej w kwocie 212,81 złotych umorzył.

Natomiast powództwo w zakresie wskazanym w piśmie z dnia 14.12.2015r., tj. w zakresie dochodzonych odsetek ustawowych od należności głównej od dnia wniesienia pozwu – 22.09.2015 r. - do dnia zapłaty – 20.10.2015 r. okazało się niezasadne.

Zgodnie z art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Zgodnie z art. 482 § 1 k.c. od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy.

Pierwotnie powód żądał zapłaty od pozwanego należności głównej w wysokości 212,81, tj. nieopłaconej składki w wysokości 149,45 złotych oraz odsetek ustawowych od dnia 21.06.2014 r. do dnia złożenia pozwu w kwocie 63,36 zł, oraz odsetek od należności głównej od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W pierwszej kolejności Sąd rozważył więc czy w ogóle żądanie kwoty 212,81 zł było zasadne (w całości czy w części i jakiej). W tym zakresie należy wskazać, iż wysokość odsetek ustawowych należnych powodowi od dnia następnego po dniu wymagalności świadczenia do dnia wniesienia pozwu (63,36 zł) została zawyżona.

Od dnia 15 grudnia 2008 r. do dnia 22 grudnia 2014 r. wysokość odsetek ustawowych była określona rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie wysokości odsetek ustawowych (Dz. U. z dnia 12 grudnia 2008 r.) na 13 % w stosunku rocznym. Natomiast od dnia 23 grudnia 2014 r. do dnia 12 stycznia 2016 r. wysokość odsetek ustawowych była określona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2014 r. w sprawie wysokości odsetek ustawowych (Dz. U. z dnia 22 grudnia 2014 r.) na 8 % w stosunku rocznym.

Wysokość odsetek od pozostałej do uiszczenia składki na ubezpieczenie w kwocie 149,45 zł (czyli 212,00 + 212,00 zł – 274,55 zł = 149,45 zł – k. 26) od dnia 21.06.2014 r. do dnia 22.12.2014 r. wynosi 9,85 zł (185 dni zwłoki x 149,45 zł x 13 %/365), natomiast od dnia 23.12.2014 r. do dnia poprzedzającego wytoczenie powództwa 8,94 zł (273 dni zwłoki x 149,45 zł x 8 %/365). Łącznie wysokość odsetek za okres 21.06.2014 r. - 21.09.2015 r. wynosi więc 18,79 zł, a nie jak wskazał powód 63,36 zł. W konsekwencji powód mógł żądać od pozwanego zapłaty kwoty 168,24 zł (149,45 zł + 18,79 zł), a nie jak wskazano w pozwie kwoty 212,81 zł. Właściwe ustalenie kwoty należności głównej przełożyło się na zasadność powództwa w zakresie, w jaki powód nie cofnął pozwu (co do odsetek od dochodzonej należności od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty).

Skoro na dzień poprzedzający dzień wniesienia pozwu pozwany był winny powodowi kwotę 168,24 zł, na którą składały się:

-

149,45 zł raty składki za ubezpieczenie OC,

-

18,79 zł odsetek od tej raty od dnia następnego po dniu wymagalności (21.06.2014 r.) do dnia 21.09.2015 r.,

to u pozwanego powstała nadpłata w kwocie 44,57 zł (tj. uiszczone 212,81 zł – należne 168,24 zł).

W tym miejscu można zauważyć, że dzień poprzedzający dzień wniesienia powództwa to dzień 22.09.2015 r. a nie 21.09.2015 r., jednak Sąd nie mógł naliczyć odsetek za ten dodatkowy 1 dzień, albowiem jest związany zakresem powództwa (art. 321 § 1 k.p.c.). Na dodatek nie miałoby to znaczenia dla rozstrzygnięcia.

Jak wynika z potwierdzenia pokrycia ubezpieczeniowego, pozwany zapłacił żądaną przez powoda kwotę 212,81 zł nie w dniu 20.10.2015 r., a w dniu 16.10.2015 r. Odsetki ustawowe liczone od kwoty 168,24 zł od dnia 23.09.2015 r. (tj. od dnia wniesienia powództwa) do dnia zapłaty – 16.10.2015r. wynoszą 0,88 zł.

Z uwagi jednak na to, iż kwota wpłacona przez pozwanego (212,81 zł) przewyższa kwotę należną wraz z odsetkami, tj. 168,24 zł o 44,57 zł, powództwo w zakresie żądania zapłaty odsetek od należności głównej od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty należało oddalić, albowiem są one niższe (pozwany nadal posiada nadpłatę w kwocie 43,69 zł, tj. 44,57 – 0,88 zł).

Tutaj znów należy zauważyć, że powód w piśmie z dnia 14.12.2015 r. żąda naliczenia odsetek od dnia wniesienia pozwu, tj. 22.09.2015 r. (k. 13), podczas gdy pozew został wniesiony w dniu 23.09.2015 r. (k. 2). Nie ma to znaczenia ponieważ zwiększenie należnych odsetek także o ten dzień oraz także o dni od 17 do 20 października 2015 r. nadal nie powodowałoby, iż należne powodowi odsetki przekraczałyby posiadaną przez pozwanego nadpłatę.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. art. 99 k.p.c. oraz art. 100 k.p.c. Na poniesione przez powoda koszty procesu złożyła się opłata od pozwu (30,00 zł), opłata od pełnomocnictwa (17,00 zł), oplata manipulacyjna (0,38 zł) oraz wynagrodzenie pełnomocnika (60,00 zł - § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu). Powód poniósł więc koszty procesu w wysokości 107,38 zł.

Jako że powód dochodził zapłaty kwoty 212,81 zł, a w rzeczywistości kwota jemu należna wynosiła 168,24 zł, Sąd ustalił, iż pozwany przegrał proces w 79 %. Stąd też zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 84,83 zł (107,38 zł x 79 %) tytułem zwrotu kosztów procesu.